vermelding |
- AFGEROST. Jules S. is 16 als hij bij de Belgische spoorwegen aan de slag kan als arbeider. Hij woont in Deftinge, een deelgemeente van Lierde, en trouwt met Maria. In 1915 wordt hij gedeporteerd voor dwangarbeid, samen met zijn kameraden Jozef D., Raymond H., Cyriel en August D. Hij wordt naar het werkkamp van Brie (Metz) gestuurd, maar keert naar huis terug, zwakzinnig, met een bronchitis en hartproblemen.
In het kamp van Brie wordt Jules herhaaldelijk genadeloos geslagen, op zijn armen en heupen, maar ook op zijn nek. Hij wordt in een Duits militair ziekenhuis geopereerd. In 1919 is hij aan de beterhand en hij gaat weer aan het werk bij de spoorwegen. In 1925 duiken echter de eerste zenuwsymptomen op: zijn handen trillen, hij heeft moeite met stappen en hij heeft spraakstoornissen. In 1929 is hij volledig verlamd van de lenden af en kan hij niet meer lopen. De diagnose is hard: multiple sclerose.
BLIJVEND GEHANDICAPT. Vanaf dan heeft Jules thuis voortdurend de hulp van anderen nodig. De rente die hij krijgt, wordt fors verhoogd en hij heeft recht op een bijzondere schadevergoeding. Hij sterft in 1932, op 36-jarige leeftijd.
|